Kazetaritza Sozial Parte-hartzaileak informazioa sortzeko eta kontsumitzeko moduan eraldaketa funtsezkoa ekarri du, eredu hierarkiko tradizionaletatik praktika kolaboratibo eta inklusiboetara igaroz. Herritarrak ez dira albisteen hartzaile pasiboak soilik, kazetaritzaren beraren sortzaile aktiboak baizik (parte-hartzea) deritzon printzipioak definitzen du KSP, tokiko edo mundu mailako arazo sozialak jorratzeko eta komunitatean eragin positiboa sustatzeko asmo esplizituarekin (soziala) egindako kazetaritza mota da.
Eredu hau kazetaritza konbentzionalaren hautemandako mugei erantzun gisa sortu zen, batez ere 1980tik aurrera. Gaur egungo testuinguru digitalak bultzatzen du, non Internetek berehalako komunikaziorako, urruneko lankidetzarako eta potentzialki doako irismen masiborako tresna paregabeak eskaintzen dituen. Bere bilakaera informazio eta komunikazio teknologia (IKT) berriekin dago loturik.
Oinarrizko Definizioa
KSPk kazetari profesionalen eta komunitateko kideen, edo baita herritar indibidualen arteko **lankidetza aktiboa** dakar. Komunikabideek interesdun gizarte-taldearentzat garrantzitsuak diren gaiak jorratzen saiatzen diren ikuspegi bat da, datuak, testigantzak, ideiak eta ikerketak eman ditzaten kazetaritza-eduki autentikoa eta egiaztagarria sortzeko. Parte-hartzea desberdina izan daiteke eta horrelako proiektuetan sartzen diren herritarrek hiru ekintza nagusirekin topatuko dira:
1. Kontsumoa: Tokikoak edo garrantzitsuak diren iturriek iragazitako informaziorako sarbidea.
2. Ekarpena: Albiste laburren, argazkien, bideoen edo oinarrizko iritzien bidalketa (ohikoa blogetan edo sare sozialetan).
3. Lankidetza: Herritarrek zuzenean parte hartzen dute ikerketan eta erreportajeetan, kazetari profesionalei laguntzen.
Iruzkinak